11 februari is kinderboekenschrijver Anneke Scholtens na een slopende ziekte overleden. Zij schreef sinds 1999 meer dan honderd kinderboeken voor diverse uitgevers. Daarnaast gaf ze jarenlang schrijfworkshops en was ze actief als Schoolschrijver. Anneke Scholtens werd 69 jaar.
Generaties kinderen groeiden op met haar boeken, variërend van AVI-boekjes om (beter) te leren lezen, een serie over inspecteur Fritzi, prentenboeken, een hertaling van Heidi, tot jeugdromans en scenario’s voor een korte film en een stripboek. De laatste tien jaar werkte ze aan de historische jeugdroman Idris, slaaf van Rome, haar magnum opus. Met een bibliofiele uitgave daarvan vierde ze in 2024 nog haar 25-jarig jubileum als schrijver.
Honderden schoolklassen en duizenden kinderen hebben haar op haar eigen, enthousiaste manier horen vertellen over lezen, schrijven en het maken van een boek. Enkele boeken bracht ze tot leven met zelf gespeelde en gezongen theatervoorstellingen voor het onderwijs. Ze behoorde tot de eerste lichting Schoolschrijvers in Amsterdam, een project waarbij kinderboekenschrijvers een half jaar lang elke week op dezelfde school komen om heel intensief bezig te gaan met lezen en schrijven. Anneke maakte ook een Schoolschrijverslied dat bij de eindafsluiting van een traject op het podium van Internationaal Theater Amsterdam (voorheen De Stadsschouwburg) in Amsterdam met verve door haar gebracht werd. Ze kon fantastisch zingen.
Selma Noort: ‘Anneke en ik hebben, meest samen, een aantal jaren het bestuur van de sectie Jeugdboekenschrijvers gevormd en het laatste driedaags symposium voor jeugdboekenschrijvers in Baarn georganiseerd. Anneke werkte hard, was betrouwbaar en discreet, en zij kon heerlijk lachen en relativeren. Zij had graag langer willen leven, maar het is helaas niet zo gelopen.’
Rian Visser: ‘Ik ken Anneke vooral van onze jaren samen bij De Schoolschrijver. Ik heb veel van haar geleerd over het begeleiden van kinderen en leerkrachten bij het verbeteren van hun teksten. Zo herinner ik me haar En-toen-reparatielijst. Je kunt kinderen verbieden om ‘En toen’ te schrijven, maar beter is het om kinderen een alternatief te bieden. In een uitgebreid document deed ze voor hoe een tekst verbeterd kon worden. Ik heb de les altijd bewaard.’
We zullen Anneke missen.